Lieke de Jonge-Gosen werkt sinds 2016 als onderwijsadviseur . Ze is sterk verbonden met het grote belang van taal.  Andere culturen begrijpen en beleven, daar gaat haar hart sneller van kloppen. De ultieme balans ziet ze in het eigen maken van een nieuwe taal, zonder daarbij je eigenheid te verliezen. Lieke heeft het hart open voor de ontwikkeling van kinderen, die allemaal een eerlijke kans verdienen en recht hebben op goede begeleiding vanuit school.

 

Nieuwsgierig naar andere culturen

Ze groeit op in een gezin met twee oudere broers in Valkenswaard (NB). Aan tafel worden kritische gesprekken gevoerd over de maatschappij en wordt ze intellectueel stevig uitgedaagd. In de zomer rijden ze met een tot camper omgebouwde Duitse ambulance naar de bergen om te wandelen. Als kind vond ze wandelen niet het allerleukste – inmiddels trekt ze er met haar eigen gezin ook op uit – met de wandelschoenen aan.

Al vroeg ontstaat er een grote interesse in andere culturen. In het bijzonder Zuid-Amerika en nog specifieker: Bolivia. Een familielid woont daar als missionaris en de kleurrijke spullen die hij meeneemt naar Nederland maken de kleine Lieke nieuwsgierig. Wat is dat voor een land? Welke mensen wonen daar? 

 

Een aanvulling zijn

Ze kiest voor de PABO, om een steentje bij te  dragen aan de ontwikkeling van kinderen. Maar met eenentwintig jaar al voor de klas staan? Lieke is nog niet uitgeleerd en de interesse voor Zuid-Amerika blijft. Ze verhuist naar de Randstad om Latijns-Amerika studies en interculturele communicatie te studeren.

Uiteraard maakt ze ook een aantal reizen naar het gebied. Heel bewust kiest ze, toen en nu, steeds weer haar plek: Rijdend over eindeloze hoogvlaktes bezoekt ze inheemse dorpen om onderzoek te doen naar de kwaliteit van het tweetalig onderwijs. Inheemse kinderen krijgen, in een betonnen gebouwtje, les in de officiële landstaal; het Spaans, maar ook in hun thuistaal het Quechua. Lieke is al vaardig in het Spaans en ze poogt ook het Quechua te leren om de cultuur beter te kunnen begrijpen. Het blijkt een vrijwel onmogelijke opgave. Ze beseft hoe moeilijk het is om een nieuwe taal te leren die totaal geen verwantschap heeft met het Nederlands.

 

Thuis voelen begint bij het leren van de taal

Onderwijs geven in een tweede taal wordt eenmaal weer in Nederland de rode draad in haar carrière. Eerst staat ze voor de klas in de Schilderswijk in Den Haag, bij uitstek een wijk met kinderen van verschillende achtergronden. Later draagt ze in verschillende functies bij aan onderwijs wat beter afgestemd is op anderstaligen. Door bijvoorbeeld een curriculum te ontwikkelen, maar ook door als taalcoördinator en later onderwijsadviseur leerkrachten de kennis en vaardigheden te leren om deze kinderen zich thuis te laten voelen in Nederland. En dat start toch bij het goed leren van de Nederlandse taal.

 

Duurzame verandering

Lieke begint bij elke opdracht graag bij het begin en gaat pas weg van de school als er een duurzame verandering teweeg gebracht is. Daadwerkelijk bijdragen aan onderwijsontwikkeling gaat niet over één nacht ijs en Lieke kan haar van nature kritische houding hier goed inzetten: eerst analyseren wat er al goed gaat en doorgronden wat de vraag écht is en pas weggaan als een duurzame verandering teweeg gebracht is. 

En dan is ze trots. Trots op de leerlingen die zo hard werken voor hun toekomst en trots op de leerkrachten die hen daar vol passie en overgave in begeleiden. 

 

 

Geschreven i.s.m. Susanne Kobus - portretschrijver